Kerst is het feest van warmte, gezelligheid, samenzijn met familie en vrienden, maar vooral ook van het vertellen van verhalen. Daarom speciaal voor dit kerstnummer zes Boodschappenlezers aan het woord. Zij delen met ons hun meest bijzondere, hartverwarmende, vrolijke en soms ontroerende herinneringen en kerstverhalen.
‘Mijn vader was zo dankbaar en gelukkig dat hij nog één keer thuis was, samen met ons’
Foto onderschrift: Ginna uit Kampen
In 2010 vlogen Ginna – geboren in Helsinki – en haar man naar Finland om nog één keer samen met haar vader kerst te vieren. Het sneeuwde hevig en vluchten werden door het slechte weer geannuleerd. Gelukkig konden ze tóch nog mee met de avondvlucht.
“Mijn vader was al enige tijd ernstig ziek en zat inmiddels in een verpleeghuis. Het einde naderde en ik wilde, als enig kind, nog heel graag met de feestdagen bij hem zijn. Maar dat bleek nog niet zo eenvoudig. Het begon flink te sneeuwen en op Schiphol was het zo druk door vertragingen dat we urenlang in de rij hebben staan wachten. Eenmaal bij de incheckbalie bleek onze vlucht al vertrokken. Maar wonder boven wonder konden we toch nog mee met de laatste vlucht die dag. Een hele opluchting. Dat zou betekenen dat we in ieder geval kerstavond, in Finland het belangrijkste moment van de feestdagen, met mijn vader konden doorbrengen. De volgende dag hebben we in de flat van mijn vader – die nog niet verkocht was – een kerstboompje neergezet, onze meegenomen cadeautjes eronder gelegd en een traditionele kerstmaaltijd gekookt met onder meer stamppot koolraap, ham en als toetje rijstebrij met tuttifrutti. In overleg met het verpleeghuis zou mijn vader op kerstavond met een speciale taxi naar zijn flat worden gebracht, waar hij die nacht met ons mocht verblijven. In één woord: fantastisch! Mijn vader was zo dankbaar en gelukkig dat hij nog één keer thuis was samen met ons. Hij genoot ervan! En wij ook. Ik ben heel blij dat we dat nog voor hem hebben kunnen doen. Het was de allerlaatste keer dat hij nog thuis was.”
“Met zijn allen zijn we al zingend, bij -17 graden, naar de nachtmis gelopen”
Foto onderschrift: Marianne uit Geleen
In 1990 vertrok de Limburgse Marianne voor een jaar naar Canada om als ‘nanny’ aan de slag te gaan bij een Nederlands gezin. Een onvergetelijke ervaring met een evenzo bijzondere kerst, waar ze ieder jaar rond de feestdagen nog even extra bij stilstaat.
“Hoewel ik het prima naar mijn zin had bij de bibliotheek waar ik werkte besloot ik – na het zien van een advertentie in de krant – om er een jaar tussenuit te gaan. Voor ik het wist woonde ik, als timide meisje uit een Limburgs dorpje, bij een Nederlands gezin in de buurt van Toronto. Een compleet ander leven! Ik had de zorg voor 2 kinderen die ik ieder dag naar school reed. Ondertussen genoot ik van de overweldigende natuur van Canada. De ‘Indian Summer’(nazomer) brak aan en de prachtige kleuren van de bladeren staan nog altijd op mijn netvlies gegrift. In de avonduren studeerde ik Engels en ook werd ik binnen ‘no time’ opgenomen in diverse communities. Ik voelde me helemaal thuis! Totdat de eerste sneeuwvlokjes begonnen te vallen en de kerstsfeer – die in Canada al vroeg begint – zijn intrede deed. Het gevoel van heimwee overviel me. Ik kon alleen nog maar denken aan thuis, aan mijn lieve vader, broers en zussen, aan de heerlijk geurende soepterrine van mijn moeder. Met de lieve brieven van familie op zak besloot ik er die kerst toch nog wat van te maken. Samen met een aantal collega’s nam ik de nachtbus naar Montreal. In de jeugdherberg ontmoetten wij al snel allerlei vriendelijke, internationale mensen. Met zijn allen zijn we op kerstavond al zingend, bij -17 C in de volle sneeuw, naar de nachtmis gelopen. Fantastisch! Het was heel sfeervol en bijzonder. Een kerst om nooit te vergeten. En dat zo ver van huis!”
‘Ineens wordt de liefde die je voor elkaar voelt zo ontzettend tastbaar’
Foto onderschrift: Rudy uit Montfoort
Het ene moment ben je fulltime aan het werk en het volgende moment hoor je dat je ernstig ziek bent. Het overkwam Rudy vorig jaar. Ze werd op 24 december geopereerd en beleefde de meest intense en tegelijkertijd mooiste kerstdagen van haar leven.
“Dit soort verhalen gaan altijd over anderen, maar nu overkwam het mezelf”, aldus Rudy. “Na een regulier bevolkingsonderzoek werd ik eruit gepikt. Diagnose: darmkanker. De klap kwam hard aan. Is dit het laatste rondje? Is dit de laatste kerst, de laatste oud en nieuw? De grond zakte letterlijk onder mijn voeten vandaan. Op een gegeven moment kreeg ik de keuze: of op 24 december of na de kerst een kijkoperatie. In overleg met mijn man en kinderen heb ik besloten om de operatie voor kerst te laten doen. Anders zouden we de hele kerst toch maar in spanning zitten. Na de operatie werd ik wakker met vier grote ballonnen aan mijn bed en toen wist ik: dit is goed nieuws! Op kerstavond mocht ik – met een voorlopig goede uitslag op zak – naar huis. Geweldig! De kinderen hadden allerlei hapjes voorbereid, heel lief! En eigenlijk hebben we tijdens de kerst alleen maar intens genoten. Het klinkt misschien gek, maar ineens wordt de liefde die je voor elkaar als gezin voelt zo ontzettend tastbaar. We hebben gelachen, gehuild, grapjes gemaakt… Mijn dochter vertelde dat ze graag wil dat ik bij de geboorte van haar tweede kind aanwezig ben, maar was op dat moment nog helemaal niet zwanger. ‘Nou, schiet op dan’, was mijn reactie, waarna we elkaar huilend in de armen vielen. Al met al hebben we samen heel bijzondere momenten beleefd en sindsdien geniet ik nog meer van elke dag! Ik ben een gelukkig en dankbaar mens.”
‘Kerst is bij ons geen verplichting, het is vooral heel ongedwongen’
Foto onderschrift: Djanna uit Schiedam
Ooms, tantes, kleinkinderen, neven, nichten, aanhang en vrienden. Bij de familie van Djanna is iedereen welkom met kerst. Pas nu beseft ze zich hoe bijzonder dat eigenlijk is.
“Van jongs af aan vieren wij kerst bij mijn opa en oma van mijn vaders kant. Mijn oma maakte altijd het kerstdiner voor ons allemaal en ik kan me herinneren dat zelfs mijn overgrootoma er toen nog bij zat. Een aantal jaar geleden hebben mijn ouders, ooms en tantes het stokje overgenomen. We vieren het kerstfeest nog altijd bij opa en oma thuis, maar we maken nu allemaal van tevoren een gerechtje en nemen dat mee. Het grappige is: er komt ieder jaar meer eten bij! Inmiddels is het kerstdiner uitgegroeid tot een indrukwekkend buffet met meerdere voorgerechten, hoofdgerechten, desserts, verschillende wijnen, noem maar op. Wat ook heel fijn is: kerst is bij ons nooit een verplichting. Kun je niet? Geen probleem. Maar ben je er wel, dan is het vooral heel gezellig en ongedwongen. De open haard is aan, er branden kaarsjes, iedereen is overal aan het kletsen, er wordt muziek gemaakt en mijn opa leest sinds een paar jaar een kerstverhaal voor. Heel knus en sfeervol! Ook dit jaar kijk ik er weer naar uit. Ik hou heel erg van koken en heb vorig jaar een crème brûlée gemaakt. Misschien waag ik me dit jaar wel aan iets hartigs. Heel bijzonder vind ik het ook dat het elk jaar drukker wordt met nieuwe partners en meer vrienden. Zo heb ik vorig jaar een vriendin van mij meegenomen, omdat zij geen thuis had met kerst. Het is heel erg fijn dat mensen altijd welkom zijn!”
‘Mijn man pakte het cadeau uit: het was de gitaar!’
Foto onderschrift: Anja uit Zoetermeer
Twee jaar geleden werd Anja verrast met wel een heel mooi cadeau onder de kerstboom. Pas vorig jaar kerst kwam ze achter de ware toedracht. Een bijzondere blijk van liefde.
“Ik ben dol op bakken en daarom wilde mijn man mij met kerst verrassen met een luxe keukenmachine. Na lang sparen had hij bedacht om één van zijn gitaren voor slechts 150 euro – het bedrag dat hij nog nodig had – te verkopen. Zijn gitaren zijn eigenlijk zijn ‘kindjes’, maar uit liefde voor mij wilde hij dat toch graag doen. Ik wist ondertussen van niets! Zodoende vroeg mijn man aan onze drie zoons of zij iemand kenden die zijn gitaar wilde kopen. Onze middelste zoon Marvin had een vriend die wel geïnteresseerd was. Een paar dagen later kwam Marvin met de mededeling: ‘Pap, hij is verkocht’. Mijn man ontving via Marvin het geld voor de gitaar en bestelde de keukenmachine. Geweldig! De verrassing was gelukt en ik was in tranen. Maar toen, een jaar later, lag er een groot pak onder de boom met ‘Jan’ erop. Mijn man pakte het uit: het was de gitaar! Hij had er geen moment meer aan gedacht. En ik had überhaupt nooit gemerkt dat die gitaar weg was! Marvin viel zijn vader in de armen: ‘Wat dacht je nou pap, ik heb hem van je gekocht. Ik weet toch hoe erg je eraan gehecht bent?’ Nu ik het zo vertel krijg ik weer een brok in de keel. Zo ontzettend lief van hem! Ik snapte toen pas wat er eigenlijk was gebeurd. Een mooi en emotioneel moment. Voor ons een kerstverhaal om nooit meer te vergeten!”
